CASTILLO

Castillo ruinoso
desmoronado por azote,
arruinaste el sueño
de un alma bondadosa.
Rota,
        desecha,
                     olvidada.
La encontré,sola,hundida,
aún con todo su dolor
salvó mi incauta vida.
Solo,
        palabras gratas siento
al alma que me recogió,
empujándome a crecer,
sin importar su tristeza.
Su ruinoso castillo
tirado por el suelo
aplasta su cuerpo,
mientras,me alentaba
a continuar hacia delante.
Enamorado sigo hoy
de pureza,
                corazón y belleza.
Te brindaste a mi,
                            sin pedir,
                            ni esperar
nada a cambio por ello.
Quiero salvarte del castillo
perdido en antaño,ruinoso,
ayudarte,
              ayúdame a pasear
hacia nuevos hogares,
abandona la prision de tu
CASTILLO.

                            PUÇOL
                            15/12/19
                             Jerofer.

Comentarios

Entradas populares de este blog

LIBRES

Me MUERO

COMENZAR